Najstarsi bracia, którzy pochodzili z prowincji św. Jadwigi, mieli jeszcze wcześniejsze korzenie z prowincji saksońskiej, która przez długi czas dla młodych ludzi z zaboru pruskiego była jedynym miejscem w którym mogli zrealizować powołanie franciszkańskie. Zbiorowa fotografia z 1928 r. jest jednym z nielicznych śladów po bracie Bernardynie Brenczewskim, jednym z pierwszych braci, którzy wstępowali do zakonu jeszcze w prowincji saksońskiej. Dzisiaj możemy odtworzyć co najwyżej kilka faktów z jego życia.
Stanisław Brenczewski urodził się 8 października 1875 r. w Chmielnikach koło Stęszewa w Wielkopolsce, w rodzinie Wojciecha i Katarzyny Szykiełda. W wieku dwudziestu sześciu lat, 29.04. 1901 r. przyjął habit III zakonu w saksońskiej prowincji św. Krzyża. Nowicjat rozpoczął 13.04. 1906 r. na Górze św. Anny pod imieniem brat Bernardyn. Profesję czasową złożył 14.04.1907 r., a śluby wieczyste 14.04.1910 r. Krótko potem, wraz z utworzeniem śląskiej prowincji św. Jadwigi w 1911 r. wszedł w jej skład. Nie wiemy w jakich klasztorach przebywał, zarówno w Saksonii jak i w prowincji św. Jadwigi. Nie wiemy też jakie pełnił obowiązki ani czym się zajmował. Nie mamy też żadnych wzmianek o tym jak przeżył wojnę światową. Prawdopodobnie, jak wszyscy bracia zakonni, był zmobilizowany do pruskiej armii.
Nie znalazł się w grupie pierwszych braci, którzy wraz z odrodzeniem prowincji zdeklarowali się do niej przystąpić. Uczynił to dopiero po upływie roku i pismem generała z 27.06.1934 r. dostał zgodę na przejście. Początkowo mylnie zapisano jego nazwisko jako Brzęczkowski. W prowincji był ogrodnikiem i przebywał w Goruszkach, Wronkach i Rybniku. Tam zastała go kolejna wojna ale niebawem zmarł.
Brat Bernardyn zmarł w Rybniku 17.08.1940 r. w Rybniku i tam jest pochowany. Żył 64 lata, w zakonie 39.
o. Ezdrasz Biesok OFM